Hitachi D-W500

[miszczu987]

 

Hitachi D-W500

 

Tym razem chciałbym zaprezentować mój kolejny nabytek ze stajni Hitachi. Przedmiotem opisu jest prosta kopiarka D-W500, wyprodukowana w okolicach roku 1984. Deck posiada 2 kieszenie, z czego tylko kieszeń nr 2 ma możliwość nagrywania oraz posiada licznik taśmy. Magnetofon posiada możliwość miksowania dźwięku z kieszeni 1 wraz z dźwiękiem wejściowym (mikrofon lub linia) oraz nagrywania sumy na kieszeni 2. Ponadto jest możliwość szybkiego kopiowania oraz odtwarzania taśm z obu kieszeni jedna po drugiej.

 

Magnetofon po przejściach, prawdopodobnie znajdował się w środowisku palaczy. Całość była pokryta jakimś dziwnym, żółtawym nalotem i dopiero solidne czyszczenie przywróciło mu odpowiedni wygląd. A ten uważam za dość interesujący i na pewno mogący się podobać. Przestrzeń między kieszeniami ze wskaźnikami prezentuje się dość futurystycznie. Same kieszenie, mimo że nie podświetlone zapewniają bardzo dobrą widoczność kasety z zewnątrz.

 

Przechodząc do obsługi to należy tu pochwalić świetnie działające sterowanie soft-touch. Natomiast zastosowane suwaki do poziomu zapisu oraz balansu to moim zdaniem kompletna klapa. Pomimo wymiany smarowania nadal chodzą dość topornie i nijak nie pasują mi do świetnie reagujących klawiszy transportu w obu kieszeniach.

 

Magnotofon posiada 2 dość rozbudowane mechanizmy o świetnej kulturze pracy. Ilość elementów przy tak prostym decku może robić wrażenie. Ale jeśli ten magnetofon miałby się czymś bronić, to na pewno będzie to solidna mechanika. Bardzo dobrym krokiem jest ograniczenie ilości idlerów. W tym przypadku jest to 1 sztuka/kieszeń.

 

Deck dotarł do mnie z paskami w stanie agonalnym, były już praktycznie roztopione i przy okazji pobrudziły wszystko dookoła. Przycisk STOP w kieszeni 2 miał ułamany jeden z uchwytów, na szczęście brakująca część była w środku. Po rozłożeniu i złożeniu mechanizmów zostały dobrane nowe paski oraz rolki dociskowe. Po sprawdzeniu kilku sztuk elektrolitów zdecydowałem się na wymianę wszystkich. Tak jak wspomniałem wcześniej, potencjometry mimo nowego smarowania pracują jak dla mnie zbyt topornie. Ale to tylko moje zdanie, każdy ma swoje

 

Po niezbędnych naprawach i wymianach całość poddałem regulacji, ze szczególnym uwzględnieniem obu prędkości.

 

Nagrywanie ze źródeł zewnętrznych oraz z kieszeni 1 wychodzi na moje ucho całkiem przyzwoicie, natomiast dubbing ze zwiększoną prędkością to nie jest najlepsza opcja jeśli zależy nam na jakości. Ale to zapewne nie jest odosobniony przypadek.

 

Poniżej rozbierane zdjęcia z całej operacji oraz efekt końcowy: